Graag wil ik een ieder even bijpraten over 'onze' loopmaat Sheku Turay. Met zijn opvallend positieve houding lijkt het van de buitenkant allemaal goed te gaan, maar is dat eigenlijk wel écht zo?

Hij woont inmiddels bijna een half jaar in de Belgiëlaan bij een kennis, waar hij op kosten van een aantal Runners in totaal 18 maanden zal verblijven. Hij ontvangt een fiets, 1 uur p/w Nederlandse les, een telefoonabonnement, kleding en nét genoeg geld voor zijn primaire levensbehoeften. Dus je zou zo zeggen dat hij 'alles' wel heeft. Maar wat hij 'geeft' is nog veel meer.
Omdat hij heel graag Nederlander wil worden wil hij 'ons' graag helpen/ bewijzen (zijn eigen woorden).
Zo loopt hij inmiddels een krantenwijk/ folders, stuurt hij ouderen iedere woensdag door de Parkwijk (en terug), verzorgt hij de Bingo op donderdag, maakt hij menig tuintje winterklaar, is hij 'maatje' voor iemand die alleen is etc. Sheku wil heel graag iets doen nl. en begeeft zich het liefste onder de Nederlands sprekende medemensen.
Sheku heeft geen dagelijkse spanning of hij zijn werk wel goed doet of zijn gezin kan onderhouden... Hád hij dat maar!
Achter de immens grote lach schuilt een onzekere jongen die de pech heeft gehad in Sierra Leone te zijn geboren. Hij heeft stress van hele andere dingen, hele simpele dingen waar wij niet eens over hoeven na te denken... vrijheid!

Moraal van dit verhaal is om je eens te bekommeren om een mede 'Runner' en daar waar nodig eens te hulp te schieten richting de donkere dagen voor Kerst!

nB. inmiddels heeft een student journalistiek zijn levensverhaal op papier gezet